Яг одоо би “Цэцэг”
Чи миний навчинд жоохон ширүүхэн хүрэхэд би үхэж
Чи миний дэлбээнд уруулаа хүргэх төдийд би амилна
Энхрий, зөөлөн , булбарай энэ бүх үг зөвхөн надад зориулагдаж,
Ертөнц дээрх бүх ганц зүйлийг чи намайг гэж бодоорой
“Ганц”, ганцхан л бүхэн
Сар, Нар, Ганцхан ширхэг шаргал навч...
.jpg)
Энэ шүлгийг хэзээ бичсэнээ их сайн санаж байна. 2-р курст Эрүүгийн лекц орж байхад хичээлээ биш үүнийг бичээд сууж байсан. Нэг л хар бараан санагдаад байдаг эрүүгийн хичээлийг өөрийнхөөрөө сайхан болгож байсан шиг байгаа юм.
ReplyDelete