Өөрөөс минь өөр хэн ч анзаараамгүй
Тэр ихэмсэг даруухан нүдэндээ
Өөрөөс минь өөр хэн ч мэдэхгүй
Тэр хор шартай, зоригтой аашиндаа
Хэн ч ялгаж танихын аргагүй
Сүнс мэт цагаан арьсандаа
Мөнхөд хүйт даачихсан байдаг тэр
Хүв хүйтэн гарандаа
Хэнээс ч илүү дурлачихаад
Хэдэн мянган жил амьдарчихсан хана цааз мэт л хөшиж орхисон
Хувцасны минь цаана буй гоо үзэсгэлэн...
Үүний тухай бичиж ч чадашгүй нь.
.jpg)
No comments:
Post a Comment