Тэд тэнгэрээс унаагүй

Тэнэмэл хүүхдүүд Монголд
Тэнгэрээс унав гэж үү
Тив алгассан ганзгынхан
Тэвэрч дүүрч ирэв үү
Гадаа хөлдүү гудамжинд
Галт тэрэгний зогсоолд
Орон сууцны хонгилд
Орц шатны буланд
Аав ээжийн энэрэл дутсан
Энэ хүүхдүүд Монголын үрс
Эрхт төрөөс халамж нэхсэн
Энэ багачууд Чингисийн удам
Тэнэмэл хүүхдүүд
Тэнгэрээс унаагүй
Далайн чанадаас
Дайгдаж ирээгүй
Тэд бидний
Ядуурлын хөрснөөс ургасан
Хавар салхинд дэлбээгээ
Гөвж мэдэх цэцэгс
Ирээдүй хойч үе минь гэж
Ичихгүй худал яриад яана
Харааны шилээ зүүгээд
Хамар доорхоо харахсан
Хамуу хорхойд баригдсан
Халтар жаалд туслахсан
Уусан сархадныхаа лонхонд
Ус дүүргээд өгөөчээ
Ууч сэтгэл байвал та
Сүү аягалж хайрлаач ээ
Тэнэмэл гүйлгачин жаалууд
Тэртээ тэргүй та бидний
Хаалга үүдийг тогшин
Хайр халамж горьдоно
Гэртээ оруулахгүй хөөвөл
Гомдоод тэд явчихна
Гэвч хөөрхий тэд буцаад
Горьдлого тасрахгүй ирнэ.
Дахиад халгаахгүй буцаавал
Далай гатлан одно
Том болж ухаажаад
Тооцоо хийхээр ирнэ
Хүнлэг энэрэнгүй нийгэм
Байгуулах гэснээ мартсан уу
Хүүхдээ золбируулж байж
Байгуулж болдог юмуу?
Хоёр саяулаа Монголчууд
Хэрмэл тэнэмэл болох уу
Үрээ гаргуунд нь хаявал
Үйлс заяа минь харлана
Төрөх мөхөх орчилд
Төрийн минь сүлд хазайна
Энэрэл хайр дутсан
Энэ багачууд биднийх шүү
Төр засагт гар тоссон
Тэр жаалууд Монголынх шүү
Хорвоо дахинаар гуйланчилж
Хог ухаж явах уу?
Тэд ингэж асууна,
Тэр цаг холгүй.